Een ‘ik vertrekje’

Wat een rollercoaster zijn de afgelopen maanden geweest zeg!

Je verlaat het drukke Nederland, de dagelijkse stress en vertrekt voor een rustiger en toch enigszins relaxter leven naar Frankrijk, maar ja…. Die stress, deadlines enzovoorts neem je natuurlijk al snel zelf mee… en voordat je het door hebt verschijnen er toch wat van die ‘ik vertrek’ momenten die oh zo herkenbaar zijn van het televisie programma.

Zelfs te druk geweest (geen tijd gemaakt) om een blog te schrijven sinds 14 oktober… compleet gefocust om ons eigen verblijf bewoonbaar te maken op ons toekomstig mountainbike paradijsje. Want ja, een huurhuis op slechts 10 minuten afstand tijdens het klussen aan je eigen huis lijkt ideaal maar gaat toch opbreken na een paar maanden… zeker als je elke dag met grote tegenzin je eigen klushuis moet verlaten om te kunnen gaan eten, douchen en slapen in het huurhuis. Een fantastisch zomerhuis, maar helaas naarmate de winter vorderde bleek het al snel erg koud en compleet niet warm te stoken (geen centrale verwarming zoals in NL).

Na slechts 3,5 maand klussen (ok… wel bijna elke maand, 7 dagen per week en vele uren per dag…) was het dan zo ver. Ondanks wat tegenslagen en ‘ik vertrek’ momenten, is het gelukt ons eigen verblijf bewoonbaar te maken! Met behulp van familie, vrienden en enthousiaste ‘klus en geniet vakantie’ gasten, hebben we eind januari de deuren van het huurhuis voorgoed achter ons dicht kunnen trekken.

Er is al echt ongelofelijk veel gebeurd, zeker ook omdat we zoveel hulp hebben gekregen, gewoon te veel om te beschrijven (en het nog leesbaar te houden 😊).

Zo bleken de afvoeren van de gootsteen, toilet en douche lek, dus die moesten open gegraven en vervangen worden. We hadden een bedrijf al opdracht gegeven tot vervanging van de septic tank met aansluiting op het riool dat voor het begin van ons erf ligt, maar dit kwam er dus nog bij. De afvoeren zijn ondertussen door ons zelf gefikst door Paul & oomzegger Jordy, maar de aansluiting gaat op zijn frans en kan nog een aantal maanden duren voordat het bedrijf komt om het werk uit te voeren…

En je bent hier toch echt wel terug in de tijd. Warmte in huis zagen wij in Nederland als iets normaals en waar je eigenlijk niet over hoefde na te denken. En waar je zeker geen moeite voor hoefde te doen (behalve maandelijks de gasrekening betalen). Had het huurhuis geen centrale verwarming…ons eigen huis ook slechts voor een deel. En dat deel wordt gestookt op olie, die bewaard wordt in heel grote tank in de schuur, dat je dus moet laten leveren door bedrijf, die dan natuurlijk ook direct je halve oprit aan gort rijdt en het restant van de mooie vlinderstruik meeneemt…

De rest van de warmte krijgen wij door het stoken van houtkachel en elektrische kachels. Die elektrische kachels gebruik je vooral in slaapkamers en badkamers en een houtkachel in je woonkamer. En dat hout moet ergens vandaan komen.

Elk gehucht in Frankrijk heeft wel zijn eigen houtleverancier, dus ook bij ons. Bij het huurhuis hadden we al kennis gemaakt met de plaatselijke houthandelaar Raoul en omdat we zoveel moesten stoken om het huis enigszins warm te krijgen was Paul al aardig bekend geraakt met hem. We hebben hem ook hout laten leveren bij ons huis in Vignerux. Maar in Frankrijk koop je natuurlijk hout bij je leverancier uit je eigen dorp, dus op een dag ging Paul naar het huis van de plaatselijke houtleverancier om zich voor te stellen en te vragen om een paar ‘sterre’ (Franse benaming voor 0,7m3) hout. Tijdens het fietsen op de mountainbike kwam Paul monsieur Caillet tegen en werd er vrolijk Ca va ca va geroepen tot een dag Paul hem tegen kwam bij een grote berg eikenhout dat monsieur Caillet aan het zagen was (dit bleek ons kachelhout te zijn) en ja hoor, een paar dagen later kwam monsieur Caillet samen met zijn vrouw (die de locoburgemeester van onze gemeente blijkt te zijn) hout leveren. Dit moet dan nog wel gekloofd worden natuurlijk 😊. En aangezien dit hout uit het bos kwam zonder bedekking was dit nog redelijk nat en zijn we via de Franse marktplaats (Leboncoin) bij een leverancier van hout gekomen die droog kachelhout zo uit de schuur verkocht. Dit was ook wel nodig want ondertussen hadden we ons huurhuis en onze eigen woning gedurende de verbouwing te verwarmen.

Een paar weken later (begin december) stond de heer Caillet opeens bij ons binnen toen we druk aan het klussen waren en vroeg of Paul morgen om 8.15 bij hun thuis kon komen om te gaan mountainbiken met een van zijn zoons, Mike die voor een weekend bij zijn ouders was. Deze rit in een dikke pak sneeuw is een eigen blogpost waard, dus die legendarische ervaring gaat Paul binnenkort nog wel eens delen.

Wat was het fijn toen we eind januari ons huis konden betrekken. Vooral ook lekker warm… Welgeteld 2 weken, toen de gloednieuwe vaatwasser het begaf en we weer handmatig de afwas moesten doen en er ook geen warm water meer uit de kraan kwam… Afijn, we blijven positief; met 2 theekokers erbij konden nog steeds afwassen.. Maar douchen was best koud. Dus gebeld en dag later kwam er een Franse monteur, die er niet uitkwam… even later kwam een 2e monteur en zijn er onderdelen vervangen. We moesten het maar even aankijken, want ze hadden een andere storing (lees weekend…). Hele weekend dus helaas koud water, maar maandag waren ze er gelukkig weer en na veel discussie onderling werd 1 van de flexibele leidingen los gehaald… het euvel gevonden; die leiding (en andere) zaten volledig verstopt door het membraam uit het kapotte expansievat, die we zelf al eerder hadden vervangen. Niet veel later stonden we met zijn drieën de leidingen leeg te peuteren. Handig als je dan ook een waterpunt buiten hebt… en die hebben we niet, dus de wasmachine afgekoppeld snel gezocht naar een aansluiting en een waterslang aangesloten. Afijn uiteindelijk werkte alles weer, echter wel met de uitspraak dat ze niet wisten of er meer in de machine kapot was of zou gaan. Maar we konden weer warm (heet) douchen. Nieuwe uitdaging erbij dus voor de komende maanden: uitzoeken hoe we van deze stookolie installatie afgaan en de cv en warm water op een goed alternatief krijgen.

Alhoewel er nog veel afgemaakt moet worden in ons eigen huis, valt er goed in te leven, dus we laten hier de boel voorlopig even de boel. De komende maanden staat voor ons de verbouwing van ‘huisje 3’ naar gîte op de eerste plaats om hopelijk zonder al te veel ‘ik vertrekjes’ en vertraging over een aantal maanden onze eerste gasten te kunnen verwelkomen.

We hebben ondertussen al wel de hottub (gevuld met water van onze eigen waterbron en meertje) op een gave plek gezet om zo af en toe na al het harde werken heerlijk te kunnen relaxen en te genieten van ons avontuur en deze mooie stek.

Gedurende de verbouwing van ons eigen huis zijn we ook af en toe, met zeer welkome hulp van mountainbike liefhebbers uit Nederland, al bezig geweest met de toekomstige gîte. Zo hebben we de woning die ruim 50 jaar geleden voor het laatst bewoond en nooit opgeruimd was compleet leeg gehaald, 1 van de muren van de toekomstige slaapkamer opgeknapt zodat de mooie stenen weer zichtbaar zijn, het plafond gezandstraald en een doorbraak gemaakt in een 40 cm dikke muur om ruimte voor een toilet te realiseren.

En natuurlijk hebben we tussen het klussen door ook tijd gemaakt om te fietsen en de omgeving te verkennen. Met en zonder onze klus en geniet vakantiegangers, vrienden en familie die de afgelopen maanden zijn langs geweest en ons echt super hebben geholpen. Zonder hun hulp waren we echt nog lang niet zover geweest met onze plannen om hier een gave MTB vakantiebestemming te realiseren waarbij genieten, zowel op als naast de mountainbike, centraal staat.